Creatie 2020
Voor Serge Aimé Coulibaly, de Belgisch-Burkinese choreograaf, is dans een sociaal engagement. Door middel
van een krachtige en universele taal stelt hij de wereld in vraag en deelt hij zijn gedachten met een internationaal
publiek. Omdat zijn realiteit meerdere werelden omvat (Afrika, Europa, wereldwijd door zijn internationale
voorstellingen), zijn zijn invloeden meervoudig. Daarom creëert hij zowel op het Afrikaanse continent als in
Europa.
De dans van Serge Aimé Coulibaly is eigentijds, verankerd in emotie en brengt hoop. Het is door dit prisma dat
hij complexe thema’s vervuld, steeds met positieve energie.
Na onderzoek naar een volksopstand (Nuit Blanche à Ouagadougou), na onderzoek naar wat het engagement
voor een betere wereld van het individu vereist (Kalakuta Republik), na onderzoek naar onze veelal minachtende
blik op de geschiedenis van de nomadische volkeren, beschreven in mythes van West-Afrikaanse oorsprong
(Kirina), stellen Serge Aimé Coulibaly en Magic Malik in WAKATT – een creatie die sinds 2018 in voorbereiding is – de tegenwoordige tijd in vraag.
De pré-COVID19 wereldrealiteit bood al genoeg voeding voor deze ondervraging: de angst voor de ander die
overal voelbaar is, nationalisme, terrorisme, ecologische ontwikkelingen en de jeugdige klimaatbeweging, de
positie en de stem van minderheden, …
Vervolgens hebben de pandemie en de wereldwijde regelgeving om deze onder controle te krijgen niet alleen de
agenda, de realisatie en de tournées beïnvloed, maar ook de fundamentele vraag versterkt: hoe kunnen we over
de huidige tijd praten?
WAKATT presenteert ons een mensheid in transitie. In dit werk kijkt Serge Aimé Coulibaly naar de aard van de
mens, zijn “natuurlijk instinct” om te overleven en een toekomst voor zichzelf te creëren. In een tijd waarin
muren worden opgetrokken tussen volkeren, waarin naties worden gevuld met de afwijzing van de ander, waarin
maskers worden gedragen en afstanden worden aangelegd, moedigt WAKATT het verzet en de openheid naar
een gemeenschappelijke en genereuze toekomst aan.
“Een toekomst die niet afgrijselijk zou zijn, zou geen toekomst zijn, het zou een voorspelbare, berekenbare en
Jacques Derrida, 1990.
programmeerbare toekomst zijn. Elke ervaring die openstaat voor de toekomst is voorbereid of is klaar om deze vreselijke toekomst te verwelkomen, dat wil zeggen om gastvrij te zij ten aanzien van wat absoluut vreemd is, maar ook, het moet gezegd worden, om te proberen het te controleren, dat wil zeggen om het in het huis te nemen, om eraan te wennen, om ons nieuwe gewoontes aan te leren. “