Elizabeth (Lisi) Estaras (°1971) begon met dans in Cordoba (Arg.). In 1991 verlaat ze Argentinië om te studeren aan de Rubin Academy of Music and Dance in Jeruzalem en danst ze bij het Batsheva Ensemble (Tel Aviv). Na enkele jaren verlaat zij Israël en komt naar Europa om zich in 1997 aan te sluiten bij les ballets C de la B.
Ze creëert en danst Iets op Bach, Wolf, vsprs, Pitié!, C(H)ŒURS en Tauberbach van Alain Platel, en Tempus Fugit van Sidi Larbi Cherkaoui. Ze maakt deel uit van het pedagogisch project en geeft workshops en masterclasses in binnen- en buitenland. In april 2018 creëert ze Sacre du Printemps met Alain Platel en Quan Bui Ngoc voor de Dag van de Dans 2018: meer dan 200 mensen dansen samen in de straten van Gent. In 2019 maakt Lisi ook een Sacre voor het Teatro Calderòn in Valladolid.
In de loop der jaren danste ze in voorstellingen van anderen en creëerde ze eigen werk: Bartime met Einat Tuchman (Campo), Cocina Erotica, No Wonder & Hillbrowfication met Constanza Macras (Schaubühne & Gorki Theater, Berlijn), Leche (Passerelle) en A distancia (Teatro Real, Córdoba). Bij les ballets C de la B creëert ze Patchagonia, Bolero, The Gaza Monologues en Dans Dans, in coproductie met het Kip.
Lisi maakt ook choreografieën voor andere regisseurs. Zo werkte ze mee aan Hiob van Sandra Strunz (Theater Bonn), Das Brennende Haus van Emilio Garcia Wehbi en Maricel Alvarez (Theater Bern), Orlando (Teatro San Martin Buenos Aires) en The Hamilton Complex van Lies Pauwels (productie HETPALEIS / productie van de Duitse versie Schauspielhaus Bochum).
In 2015 creëert ze samen met choreografe Ayelen Parolin de solo La Esclava (La Biennale de Charleroi, Les Brigittines, Centre Wallonie-Bruxelles (Parijs), Le Gymnase (Roubaix), Julidans (Amsterdam), On marche! (Marrakech), Stuk, Festival Actoral (Parijs-Marseille), enz.
In 2016 creëert ze de voorstelling Monkey Mind bij Platform K, met drie dansers met het Syndroom van Down. Hetzelfde jaar creëert Lisi The speech voor danseres Irene Russolillo (Price Festival Equilibrium, Rome) en met Benny Claessens creëert ze zijn On learning how to walk voor NTGent. In 2017 toert de voorstelling Monkey Mind in binnen- en buitenland. Deze creatie is een sleutelelement in haar carrière.
Dankzij een kortlopende beurs kan Lisi haar Monkey Mind methode verder uitdiepen en het eindpunt van dat onderzoek is de eenmalige voorstelling MonkeyMind Feest! tijdens het Dansand festival in Oostende.
Samen met Sara Vanderieck, Mirko Banovic en Kristien De Proost creëert en voert Lisi begin 2018 When I look at a Strawberry, I Think of a Tongue op tijdens het Chambres d’O festival, een project dat sindsdien verdergaat met residenties in WP Zimmer, Le Gymnase, Le Centquatre en Le BAMP.
Datzelfde jaar gaat in Johannesburg Hillbrowfication in première, evenals Sapiensrabia, een creatie voor het Ballet Contemporaneo Teatro San Martin (Arg.). In het najaar creëert Lisi nog een dansvoorstelling voor Passerelle: D- Effect, met 3 jongeren, 2 dansers met het Down Syndroom en een contrabassist.
Begin 2019 wordt The Jewish Connection Project gecreëerd in samenwerking met Ido Batash (première in Campo Gent 14/2/2019).
Voor de Dag van de Dans 2019, in opdracht van De Grote Post, creëert Lisi samen met Darryl E. Woods Ze zullen ons niet temmen, een groepschoreografie op een nieuwe interpretatie van het Vlaamse volkslied van Wannes Cappelle.
In opdracht van de Salzburg Experimental Academy of Dance maakt ze in mei 2019 de voorstelling No Woman No Cry voor hun dansensemble. SEAD nodigt Lisi in het najaar van 2020 opnieuw uit voor een korte creatie met de laatstejaarsstudenten van de academie.
In de 2e helft van 2019 stelt Lisi drie maanden ter beschikking voor reflectie en dieper onderzoek rond de door haar ontwikkelde monkey-mind methode en de ‘danse brut’, die weerspiegeld werd in haar laatste creatie samen met Ido Batash en Sonico Ensemble, SONICO – The Heart Is the Muscle We Like to Work Out (première De Grote Post, Oostende 05/03/2020).
Tijdens het academiejaar 2021/2022 zal Lisi werken aan haar onderzoeksproject Art Brut, Dance and disabilities binnen het Koninklijk Conservatorium Antwerpen – AP.